کسب مهارت های ارتباطی در ارتباط با بیمار

همان طور كه مي دانيد، مهارت های ارتباطی جزء لاينفك حرفه پزشكي محسوب مي شوند و البته با چالش هايفراواني نيز مواجه هستند. بنابراين، يادگيري آنها توسط کادر پزشکی مي تواند به كسب نتايج درماني بهتر منجر شود. در اين مقاله نتايج مطالعات انجام شده در اين زمينه را به صورت تيتر وار ارائه مي كنيم كه حاصل از بهبود مهارت هاي ارتباطي در چارچوب زير طبقه بندي شده اند:

الف- روند مصاحبه:

1. هر چه پزشك ديرتر صحبت بيمار را قطع كند، او مي تواند تعداد بيشتري از مشكلات خود را بيان كند و احتمال پيدا شدن مشكل جديد در پايان مصاحبه كمتر است.
2. برخلاف تصور معمول، بيماران اصولاً خلاصه صحبت مي كنند. در ويزيت هاي متخصصاني كه صحبت بيماران را قطع نمي كردند و به آنها اجازه مي دادند تا مشكلاتشان را بيان كنند، اين مدت زمان به طور متوسط 92 ثانيه بود.
3. استفاده از سوالات باز و گوش دادن فعال، احتمال آشكار شدن نگراني هاي اصلي بيمار را افزايش مي دهد.
4. اگر اجازه دهيم بيمار سوالات خويش را بپرسد، مشخصا اطلاعات بيشتري نيز كسب مي كند.
5. دريافت سرنخ هاي بيمار و پاسخ گويي به آنها، موجب كوتاه شدن مدت زمان ويزيت مي شود.

ب- رضايت بيمار:

معمولا رضايت مندي بيمار با موارد زير افزايش مي يابد:

1. ارتقاي بيمار– محوري در طول مصاحبه
2. پيداكردن و ارج نهادن به انتظارات بيمار
3. پرسش از بيمار در مورد داشتن سوال در زمينه بيماري و اطمينان از نبود سوال پاسخ داده نشده
4. ارتباط غير كلامي پزشك (ارتباط چشمي، طرز نشستن، فاصله، ارتباط هيجاني از طريق چهره و صدا
5.  دادن اطلاعات، بيان احساسات، ايجاد ارتباط، همدلي و افزايش بيمار – محوري
6. ميزان اطلاعاتي كه بيمار فكر مي كند پزشك به او داده است (كم يا كافي)
7. دخالت دادن بيماران سرطاني در تصميم گيري درماني موجب افزايش رضايت بيمار از مصاحبه مي شود.

پ- درك و يادآوري بيشتر:

1. اگر از بيمار بخواهيم اطلاعاتي را كه فهميده است، با كلام خودش بيان كند، ميزان ماندگاري آنها تا 30 درصد افزايش مي يابد.
2. عدم هماهنگي در چهارچوب توضيحات پزشك، بيمار و عدم اصلاح آن در مصاحبه موجب مي شود بيمار اطلاعاتي را كه به او مي دهيم، درك نكند.
3. دسته بندي اطلاعات، مرحله بندي، خلاصه سازي، تكرار، شفاف سازي و استفاده از نمودار افزايش ميزان يادآوري بيمار را به دنبال دارد.
4. دادن اطلاعات نوشتاري، صوتي يا تصويري باعث افزايش رضايت، يادآوري، درك و اجراي دستورها توسط بيمار مي شود.

ت. پيروي از برنامه تشخيصي– درماني:

براساس مطالعات انجام شده، عوامل زير در افزايش پيروي بيمار پيشنهاد مي شود:

1. برخورد با بيمار به صورت هم تراز، بيان منطق درمان و كمك در درك بيماري
2. پرسش از بيمار در مورد اطلاعات، عقايد، نگراني و نگرش او نسبت به بيماريش
3. كشف انتظارات بيمار (چه به آن عمل شود، چه نشود)
4. مهم ترين عامل در خصوص پيروي از برنامه تشخيصي– درماني در بيماران سالخورده، ارتباط مناسب پزشك با بيمار است.
5. نتایج یک تحقیق نشان می دهد كه كشف عقايد بيمار در مورد ناخوشي، دارو و هم چنين درك، پذيرش و انگيزه وي موجب افزايش پيروي بيمار از برنامه درماني تا سه ماه پس از ويزيت مي گردد. به طور معمول تصور مي شود كه مهارت هاي ارتباطي عمدتا در ميزان رضايت بيماران موثر هستند و علاقه و توجه به پزشك معالج را افزايش مي دهند. اين مساله كه مهارت هاي ارتباطي مطلوب، موجب دستيابي به پيامدهاي درماني بهتر مي شوند به اثبات رسيده و مطالعات متعدد نشان داده اند حتي بهبود پيامدهاي علامتي و و فيزيولوژيك را در بيماران به دنبال دارند.

جهت دریافت مقالات و آموزش های مرتبط در زمینه مهارت های ارتباطی دکتر لینک را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.

مقالات مرتبط:

روش های موثر در برخورد با بیمار

مهارت گفتن خبر بد به بیمار

رابطه ایده آل بین پزشک و بیمار

چگونه پزشك جذاب و كاريزماتيكي شويم